Μαθητικές παρελάσεις

Με αφορμή την σημερινή επέτειο της 28ης Οκτωβρίου (αλήθεια με ποια λογική γιορτάζουμε την έναρξη ενός πολέμου;) επανέρχεται το θέμα των μαθητικών παρελάσεων. Ένα σχετικό άρθρο με πολύ ενδιαφέρον, -αν και με σημεία που εγείρουν αντιρρήσεις- θα βρείτε στην σελίδα: http://indy.gr/analysis/i-parelasi-toy-ethnikismoy.

Η στρατιωτικού τύπου παρουσία τμημάτων μαθητών στις εθνικές επετείους, αν και μεταξικής έμπνευσης, καλά κρατεί στην ελλάδα (που από τώρα και μέχρι να ξαναμεγαλώσει θα την γράφω με μικρό "ε"), αν και σε κανένα άλλο ευρωπαϊκό κράτος δεν έχει επιβιώσει μετά την πτώση των φασιστικών καθεστώτων.
Το αίτημα της εθνικής εγρήγορσης απέναντι σε ποικίλους και εναλλασσόμενους εχθρούς που είχε ήδη θέσει η δεξιά από την δεκαετία του '40, θα μπορούσε να δικαιολογήσει την επιμονή του κράτους στην διατήρηση αυτής της φασίζουσας παράδοσης. Αυτό που δεν δικαιολογείται, είναι η έλλειψη αντίδρασης από την ελληνική κοινωνία.
Είναι αδιανόητο πώς οι γονείς (και μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, γονείς με κοινωνική συνείδηση και "προοδευτική" πολιτική στάση) δεν αντιδρούν στην υποχρέωση των παιδιών τους να συμμετάσχουν στις παρελάσεις.
Το ένδυμα νοσταλγίας με το οποίο ενδύονται αυτές οι ψευτοπατριωτικές παράτες δεν μπορεί να κατισχύει της κοινής λογικής που, υπό κανονικές συνθήκες, δεν θα επέτρεπε στην κοινωνία να συγκατανεύει στην στρατιωτικοποίηση της νεολαίας της.
Οι έλληνες αδυνατούμε να μπούμε σαν σύνολο στον 21ο αιώνα. Η φανφαρόνικη ανοησία μας το απαγορεύει. Η μικρόνοη απόρριψη κι αυτής ακόμα της ικανότητας αυτοκριτικής μάς απομονώνει για μια ακόμη φορά από τους υπόλοιπους ευρωπαίους.
Ας αντισταθούμε κατά μόνας.

Πάρτε τα παιδιά σας και πηγαίνετε μια βόλτα στην εξοχή, εσείς που με διαβάζετε.