Το πολιτικό(;) κλίμα

Κόπρο του Αυγεία θιμίζει η πολιτική σκηνή τον τελευταίο καιρό. Η δις εκλεγμένη με την σημαία της ηθικής κάθαρσης κυβέρνηση δεν προλαβαίνει να απολογείται για σκάνδαλα που την συνταράσσουν και την ωθούν στον δρόμο της συνολικής πολιτικής απαξίωσης.
Ήταν άστοχη από πλευράς κυβερνώντων η συμπερίληψη της ηθικής συνιστώσας στο πολιτικό παιχνίδι. Άστοχη, γιατί η πολιτική είναι πεδίο αντιπαράθεσης ιδεών και συμφερόντων και όχι ηθικών διακηρύξεων. Στον καιρό μας η ηθική είναι στάση των υποκειμένων και δεν μπορεί να διεκδικεί καθολική αξίωση αλήθειας. Σαν τέτοια, η ηθική στάση είναι θεμιτή στο δημόσιο προφίλ των πολιτικών προσώπων, δεν αποτελεί όμως, σε καμμία περίπτωση, αναγκαία και μόνη ικανή συνθήκη για την ανάδειξή τους.
Οι πολίτες απαντούν πλέον στις ηθικοπλαστικές πομφόλυγες των δεξιών πολιτευτών με καγχασμούς. Καγχάζουμε γιατί γνωρίζουμε πια καλά ότι στην πολιτική, οι ηθικές κορόνες δεν υποκρύπτουν παρά έλλειμμα λόγου, σχεδίου και πολιτικής στάσης. Διακωμωδούμε τους άμοιρους πολιτευτές που αναμασούν τετριμμένα ψίχαλα ενός παρωχημένου πολικού κρωγμού που, αν μας έπιασε κάποια στιγμή στον ύπνο και μας παρέσυρε, δεν μπορεί πια να πείσει.