Αποφάσεις

Ο κ. Καλλίτσης (Καθημερινή, 3-5) μας πληροφορεί ότι δαπανώνται κάθε χρόνο περί τα 350 εκ. ευρώ για την συντήρηση και την λειτουργία περίπου τριάντα μιας χιλιάδων αυτοκινήτων που το ελληνικό κράτος χρησιμοποιεί για την μετακίνηση των κάθε είδους αξιωματούχων του (από τον πρόεδρο της δημοκρατίας μέχρι τον κοινοτάρχη της Άνω Ραχούλας). Επισημαίνει εξάλλου, ότι αυτό το γεγονός δημιουργεί μια αίσθηση "χλίδας" στο ελληνικό δημόσιο, που αποδυναμώνει ή, ακόμη αναιρεί, τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα τα οποία επιβάλλονται σήμερα για το συμμάζεμα του δημοσιονομικού χάους (που πρωτίστως οφείλεται στην κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος μέσω παρομοίων πρακτικών).
Φαντάζομαι πως η σεμνότητα και η ταπεινότητα του πρωθυπουργού δεν του επιτρέπουν να βγάλει μια πανταχούσα δια της οποίας: α) θα διακηρύσσεται η ξεχασμένη αρχή ότι τα δημόσια αξιώματα έχουν τον χαρακτήρα "λειτουργιών" (όποιος θέλει ας ανατρέξει στα σχολικά του βιβλία της ιστορίας για να βρει το νόημα αυτής της ξεχασμένης λέξης, που έχει, εκφυλιστικά εκπέσει σε "λειτούργημα") και, ως εκ τούτου ο λαός δεν υποχρεούται να πληρώνει την μετακίνηση (ή διαμονή, ή ενδιαίτηση, ή διασκέδαση) των υπηρετούντων σ' αυτά και β) ότι άμεσα όλα τα εν λόγω οχήματα πλην -ίσως- του υπηρεσιακού αυτοκινήτου του προέδρου της δημοκρατίας θα εκποιηθούν.

Είναι απλό: οι πολίτες σκανδαλίζονται από την χλιδή την οποία απολαμβάνουν οι μικροί και μεγάλοι αξιωματούχοι. Η χλιδή αίρει τους δεύτερους σε θέση δερβεναγάδων και ο λαός ξέρει πως στον δερβέναγα οφείλεις μόνον ανυπακοή.