Σκεπτικισμός

Η αισιοδοξία του προέδρου του Συνασπισμού πως, "ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταγράψει το μεγαλύτερο εκλογικό αποτέλεσμα που έχει ποτέ καταγράψει ο χώρος μας σε εκλογική αναμέτρηση" δεν μπορεί παρά να γεννά κάποιον σκεπτικισμό. Από πού αντλεί την αισιοδοξία του ο κ. Τσίπρας; Όλοι οι ψηφοφόροι της αριστεράς βλέπουν την διαρκή συρρίκνωση του κόμματος και την σαφή του πλέον υποχώρηση στην τέταρτη (μετά το ΚΚΕ) θέση και σε ποσοστά ανάλογα της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης. Όλοι βλέπουμε να εξανεμίζονται οι προ έτους εντυπωσιακές δημοσκοπικές επιδόσεις και προβληματιζόμαστε.
Πολλοί στεναχωριούνται βλέποντας πως, μετά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου, οι περισσότεροι από τους κεντρογενείς ψηφοφόρους, που για ένα μικρό χρονικό διάστημα είχαν στραφεί προς τον χώρο της ανανεωτικής αριστεράς ανέκρουσαν πρύμναν, επιστρέφοντας στις πασοκικές μητρικές αγκάλες.
Οι υπόλοιποι, αναγνωρίζουμε το αναπόδραστο της εξέλιξης αυτής: Ο ΣΥΡΙΖΑ έπραξε το αυτονόητο κατά την διάρκεια των γεγονότων· ήταν η μοναδική πολιτική δύναμη με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση που πήρε το μέρος των ξεσηκωμένων κατά του κράτους νέων. Έκανε, δηλαδή, αυτό που αν- δεν- έκανε- δεν- θα- ήταν- αυτό- που- είναι.
Στην έμπρακτη υποστήριξη του sine qua non του χαρακτήρα του, η συντηρητική ελληνική κοινωνία αποκρίθηκε -επίσης αυτονόητα- με βιαστική απομάκρυνση από κοντά του.
Η όλη διαδικασία δεν εμπνέει ανησυχία στους πολίτες που εμπνέονται από την μη-αυτοαναφορική αριστερά, εκείνο δηλαδή το κομμάτι της που αντλεί το κοινωνικό παράδειγμά της από την κοινωνία και όχι από τον εαυτό της (όπως το ΚΚΕ). Θα ενέπνεε -αντιθέτως- ανησυχία οποιαδήποτε άλλη στάση του κόμματος.
Εξ άλλου, ποιος πραγματικά πιστεύει πως πραγματικά η κοινωνική απήχηση του κόμματος είναι πάνω από 5%;
Η αισιοδοξία του προέδρου του Συνασπισμού θα ναυαγήσει -φοβάμαι- στις ξέρες της πραγματικότητας. Ας μη ναυαγήσει μαζί της και η πεποίθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια αναντικατάστατη πολιτική στέγη για πολλούς από μας που, στην περίπτωση που λείψει- θα μεταμορφωθούμε σε πολιτικούς clochard.